Linschoten trof in Flakkee ideale sparringspartner

Het was voor de gasten uit Middelharnis een hele reis naar het verre Linschoten. En dan ook nog met een niet geflatteerde nederlaag van 5 tegen 0 huiswaarts keren. Nee, de geelblauwen van de Zuid-Hollandse eilanden waren niet te benijden.

En in feite mochten ze niet klagen, want een niet geheel op volle oorlogssterkte aangetreden Linschoten spaarde zonder het te beseffen de tegenstander. Werd er in het eerste bedrijf bij vlagen gedisciplineerd gespeeld, na de rust (ruststand 3-0) zakte het spelpeil naar een uiterst laag niveau. Meerdere spelers leken van plan hun doelpuntenmakerskaart te trekken en dat komt het collectief niet ten goede.

Zonder twee vakantiegangers en twee geblesseerde spelers was de aanvang van de wedstrijd voor de thuisploeg. Nadat Joey van Kouwen al snel de onderkant van de lat als doelwit had gekozen, kwam VVL al na 10 minuten op voorsprong door een intikker van Jordi de Vormer; 1-0.

Met Isa Kurt centraal voor de verdediging wist VVL eenvoudig de bal in de ploeg te houden en vanuit de achterste linie de aanvallen op te zetten. Het spel speelde zich voornamelijk op de Flakkee-helft, maar de kansen die gecreëerd werden leverden weinig doelpunten op. Slechts hoekschoppen werden binnengehaald en daardoor bleven de gasten in de wedstrijd zonder zelfs maar de geringste mogelijkheid te realiseren. Doelman Erik Nell behoefde niet een keer handelend op te treden.

Pas tegen de rust werd het veldoverwicht van de noodzakelijke treffers voorzien. Eerst nog leverde linksachter Jelle Baars een matig schot af, maar aansluitend zorgden Jordi de Vormer op aangeven van aanvoerder Sam da Cruz en Daan Roozenboom met een fraaie inzet voor een 3-0 ruststand. De periode van slordigheden die aan de beide doelpunten voorafging werd snel vergeten.

Met Benjamin Borst in de gelederen -hij verving Isa Kurt- nam de tweede helft een aanvang. Het eerste balcontact leverde hem meteen een scoringsmogelijkheid op. De routinier miste en eigenlijk werd meteen de toon gezet voor een tweede bedrijf dat niet aan het eerste kon tippen. De Flakkee’ers waren niet bij machte een vuist te maken en het gevaar van doodbloeden van de ontmoeting was aanwezig. De vele wissels droegen daar aan bij.

Kansen op een hogere score waren er bij de vleet, maar wie zijn aandacht bij het vertoonde spel kon houden, moest tot de 67^e minuut wachten alvorens de doelman de bal voor de vierde maal uit het net moest halen; 4-0. Jelle Baars werd als dader genoteerd.

Tien minuten later was invaller Vahid Demirbas succesvol. Hij produceerde een verre lob over de doelman die eerder de schade nog enigszins had weten te beperken; 5-0 (77^e min). Ook in de slotminuten bleef het krachtverschil groot en fungeerde Flakkee als sparringpartner. Daar konden zij een lange terugreis lang over nadenken. Bij Linschoten oogde men tevreden. Er was bijna een half uur gedisciplineerd gevoetbald. En dat is een groot goed.

Geschreven door Gerard van Hooff (De IJsselbode)